Ξεκινώντας την περιπέτειά μου στα ελληνικά βουνά, το ήδη μακρινό 2015, χωρίς ορειβατικές προσλαμβάνουσες, βίωνα εκείνη τη λαχτάρα και τον ενθουσιασμό του πρωτόπειρου, που με ορθάνοιχτα μάτια ξεχύνεται στα ορεινά μονοπάτια, ρουφώντας εικόνες και χιλιόμετρα. Κάθε διαδρομή φάνταζε προκλητική και κάθε εξόρμηση ισοδυναμούσε με επίτευγμα, που επιστεφόταν με εκείνη τη δροσερή μπίρα στο καφενείο ενός χωριού που, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα έβλεπα ποτέ.
Τα χρόνια πέρασαν και οι άλλοτε άπιαστες διαδρομές, που ενδεώς αναζητούσα στα ορειβατικά κιτάπια και στο διαδίκτυο, περπατήθηκαν. Ένα-ένα, τα «επικίνδυνα» περάσματα –για τα οποία διάβαζα με τρόμο– απομυθοποιήθηκαν, οι άλλοτε απόμακρες κορυφές κατακτήθηκαν και η πεζοπορία έλαβε τη θέση ευχάριστης ρουτίνας, που ευλαβικά ακολουθούσα ως μέρος του αυτοπροσδιορισμού μου και της κοινωνικής μου ζωής. Όμως εκείνη η υπερήφανη, αθώα και συνάμα υπερβολική, αίσθηση του επιτεύγματος είχε χαθεί. Εκείνη η αγωνία τη νύχτα πριν την κορυφή είχε αντικατασταθεί από ύφος μπλαζέ και την προσδοκία για κάτι μεγαλύτερο.
Αναζήτησα τον ξεθωριασμένο ενθουσιασμό μου ξανά την άνοιξη του 2023, οπότε και βάλθηκα να αποτυπώσω τις διαδρομές εκείνες που δεν απαιτούν απλώς υπομονή, γερά πνευμόνια και άοκνα ποδάρια, αλλά ψυχραιμία, σίγουρο βήμα, τεχνική γνώση και ειδικό εξοπλισμό. Είναι οι διαδρομές εκείνες που αυξάνουν το διακύβευμα, επιβραβεύουν την πείρα, την εξοικείωση με το περιβάλλον και συχνά καθιστούν τη χρήση των χεριών απαραίτητη. Μολονότι δεν απευθύνονται στην ορειβατική ελίτ ούτε και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αμιγώς αναρριχητικές, οι διαδρομές που περιλαμβάνονται σε αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο είναι επιλεγμένες αντισυμβατικές αναβάσεις υψηλής αισθητικής και κάποιας τεχνικής δυσκολίας, που χαρίζουν απλόχερα την αίσθηση της εξερεύνησης, της περιπέτειας και του επιτεύγματος, διαβαίνοντας μονοπάτια που δεν είναι κατάστικτα από σημάδια, ούτε χιλιοπατημένα.
Είτε ως προσωπικό ημερολόγιο είτε ως ανάγνωσμα αναψυχής, το παρόν blog φιλοδοξεί να καλύψει το κενό πληροφορίας για εκείνες τις διαδρομές μεταξύ πεζοπορίας αναψυχής/τουρισμού και αναρρίχησης. Ιδανικά, προσβλέπει να εμφυσήσει στο κοινό του την αίσθηση του κατορθώματος και να το καταστήσει πλήρως αντάξιο εκείνης της παγωμένης μπίρας στο καφενείο κάποιου ξεχασμένου χωριού, στους πρόποδες των ορεινών μας γιγάντων.






